ذکر یکصد و هفتم

دوست داشتن

مسلط شدن بر دیگری

و

عشق

تسلیم کردن خود به دیگری...

پ.ن:

دل را به غیر عشق تو ارباب داده ام

لعنت به قلب بی در و پیکرم حسین...

***

ذکر هفتاد و هشتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

شکر خدا

باورت تاثیری بر من ندارد...

وهب نصرانی با عشق حسین عاقبت به خیر شد؛

کوفیان باور نمیکردند اما...*

*مخاطب خاص دارد.

ذکر اولین شب جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

خدا حسین را آفرید،

عشق

مدهوش شد...

حسین

ورای عشق است.

عشق، خود، عاشق حسین است...

***

دلم امشب گرفته بود.

قفل دلم را این نوا باز کرد...

***
شب جمعه
کربلا
نسیم خنک بین الحرمینم آرزوست...


***

پ.ن:
خواهش میکنم دوستان ایراد نگیرند
که شور بدون شعور بیراهه است...
به قول علی لاری زاده:
"درست همان لحظه
که دوست داری
بی هیچ بهانه ایی
بزنی زیر گریه
بی شک خدا
دلتنگ توست"

گاهی حس میکنی فقط دوست داری
بنشینی و اشک بریزی...
و جز اشک چیزی نباشد.
اگر
این اشک ریختن شور بی شعور است
بگذار من بی شعور باشم...

ذکر چهلم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک

چــــــو درد در تــو نـبــیــنــد کــه را دوا بکنـد؟