پ.ن: 15 خرداد 1342 ، شروع انقلاب ما روزی که با خون، برای همیشه زنده اش کردیم... و این درس را از حسین(ع) آموختیم؛ که چراغی که با خون روشن شود تا ابد روشن خواهد ماند...
بعدا نوشت: شب شهادت امام موسی کاظم(ع)، باورم این است که زمین و زمان شکایت دارند از اینکه دیگر صدای ذکر سجده های طولانی موسی ابن جعفر را نمی شنوند؛
لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ حَقّاً حَقّاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ اِیماناً وَ تَصْدیقاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ عُبُودِیَّةً وَرِقّاً سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ...
پ.ن: فیلم و عکس های تشییع پیکر امام خمینی(ره) را که میبینم این مصراع برایم زنده و باورپذیر میشود؛ من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم میرود... خمینی(ره) روح این انقلاب است؛ السَّلامُ عَلَیکَ یا عَبدُالصّالح، اَلمُطیعُ لله و لِرَسولِه...