بسم الله الرحمن الرحیم
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
جویند همه هلال و من ابرویت...
+
عید فطر؛
عید بازگشت به سرشت پاک آدمی مبارک!
++
برای ما که بی تو عید، عید نمیشود
یا صاحب الزمان!
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
ز هرچــه غــیــر یار استغفرالله
ز بــود مــستعار اســتغــــفرالله
دمی کان بگذرد بی یاد رویـش
از آن دم بـیــشمــار استغفرالله
فیض کاشانی
پ.ن:
در این شب های بزرگ قدر
حتما به یاد دوستان خواهم بود
و امیدوارم که دوستان هم حقیر
را از دعای خیرشان محروم نسازند.
+
قدری طولانی ست اما مطمئن باشید
به شنیدنش می ارزد:
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مثال شمع میسوزد دلم یک ذره یـک ذره
فدای تو ز سر تا پا شوم آهسته آهسته
یابن الحسن!
لطفی کن!
اگر قرار است دیر بیایی
زودتر مرا ببر...
***
پ.ن:
دوستان لطفی کنند به حافظه ی زمین گیر بنده
و آدرس وبلاگ و یا ایمیل را حتما درج کنند،
تا از این بیشتر شرمنده ی
لطفشان نشوم
و پاسخگوی
محبتشان
باشم.
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
آمدم
یار باشم
بار شدم...
برای امام زمانم...
پسر فاطمه!
تو اگر دست نگیری
کارم
تمام است...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
شنیده ای؟!
اول گریه کن ِ
حسین ابن علی
شمر بود!
درست همان زمان
که
داشت
سر حسین را جدا میکرد...
***
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
یابن الحسن!
این جمعه بیا
تا
این محرم را با
تو
گریه کنیم...
***
پ.ن:
حسین جان!
این گریه های نم نم تو
میکُشد
مرا...
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
فکرش هم قند در دلم آب میکند؛
چه عیدی میشود اگر عیدی فردایمان دیدار روی مهدی فاطمه باشد...
«وَ عَظِیمِ الطَّمَعِ مِنْکَ...»
خدایا!
رمضان الکریمت طمع را به این چشمان آلوده ام انداخته،
چشمانی که لیاقت دیدار ندارند،
اما کرامت تو تطمیعش کرده است حسابی...
یعنی میشود؟!!!