ذکر یکصد و شصت و یکم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

صبا گو آن امیر کاروان را

مراعاتی کند این ناتوان را

ذکر یکصد و چهل و دوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

ز هرچــه غــیــر یار استغفرالله

ز بــود مــستعار اســتغــــفرالله

دمی کان بگذرد بی یاد رویـش

از آن دم بـیــشمــار استغفرالله

فیض کاشانی

پ.ن:

در این شب های بزرگ قدر

حتما به یاد دوستان خواهم بود

و امیدوارم که دوستان هم حقیر

را از دعای خیرشان محروم نسازند.

+

قدری طولانی ست اما مطمئن باشید

به شنیدنش می ارزد:

ذکر یکصد و هفتم

دوست داشتن

مسلط شدن بر دیگری

و

عشق

تسلیم کردن خود به دیگری...

پ.ن:

دل را به غیر عشق تو ارباب داده ام

لعنت به قلب بی در و پیکرم حسین...

***

ذکر یکصد و پنجم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

مست مستم ،

برده هوشم

جام اشکم...

دردها را

گو که امشب

جای دیگر

پر بگیرد...

***

ذکر یکصد و دوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

و در این تاریکی

در میان غم ها

که میان من و خویش

گشته حائل دنیا...

چشم بگشایی

و یک آن بینی

شده ای بار دگر

زائر قبر رضا...

چه مبارک سحری

و چه فرخنده شبی...

***

انشالله به شرط بقا و توفیق زیارت

دعاگوی دوستان خواهم بود.

ذکر یکصدم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

انصاف راه خود ز سر صدق داد نه

بر درد نارسیده و درمانت آرزوست؟

***

ذکر جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

مثال شمع میسوزد دلم یک ذره یـک ذره
فدای تو ز سر تا پا شوم آهسته آهسته

یابن الحسن!

لطفی کن!

اگر قرار است دیر بیایی

زودتر مرا ببر...

***

پ.ن:

دوستان لطفی کنند به حافظه ی زمین گیر بنده

و آدرس وبلاگ و یا ایمیل را حتما درج کنند،

تا از این بیشتر شرمنده ی

لطفشان نشوم

و پاسخگوی

محبتشان

باشم.

ذکر نود و پنجم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

کُلُّ ارضٍ کَربَلا؛

هر چه را می جویی، یا هر که را...

در کربلا خواهی یافت.*

*علی اکبر بقایی

کتاب همه جا همین جاست

***

زحمت انتخابش را

دوست عزیزی کشیده است.

***

پ.ن:

کربلا رفتن ملاک نیست؛

کربلایی ماندن...

گفــت ای گروه هرکـــه نـدارد هوای ما
سـر گیرد و برون رود از کربلای ما
نـاداده تن به خواری و ناکرده ترک سر
نــتــوان نــهاد پـا بـه خـلــوت‏ســرای ما

***

ذکر نود و چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

نمیدانم این آبِ رو

آبرو میشود یا نه؛

اما

از من فقط همین بر می آید.

تو بیامرز و ببر...

پ.ن:

دردی است غیر مُردن آن را دوا نباشد

پس من چگونه گویم این درد را دوا کن؟

***

ذکر نود و سوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

گروه تشنگان در پچ پچ افتادند:

_ « آیا این همان ابرست کاندر پی هزاران روشنی دارد؟»

و آن پیر دروگر گفت با لبخند زهرآگین:

_ «فضا را تیره میدارد، ولی هرگز نمی بارد...»*

* م.ا.ثالث

***