بسم الله الرحمن الرحیم
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
گاهی اوقات هم بعضی هوس های خوب
و رسیدن به آنها و غرور بعدش،
از خیلی از هوس های بد و رسیدن به آنها
و شکستگی بعدش،
انسان را بیشتر گمراه میکند...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
ز هرچــه غــیــر یار استغفرالله
ز بــود مــستعار اســتغــــفرالله
دمی کان بگذرد بی یاد رویـش
از آن دم بـیــشمــار استغفرالله
فیض کاشانی
پ.ن:
در این شب های بزرگ قدر
حتما به یاد دوستان خواهم بود
و امیدوارم که دوستان هم حقیر
را از دعای خیرشان محروم نسازند.
+
قدری طولانی ست اما مطمئن باشید
به شنیدنش می ارزد:
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
فقیر همان است که
غیر از تو را میخواهد؛
خدایا!
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
یا الله!
اِرحَمنی...
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
چشم نوزاد بسته بود.
از وقتی به دنیا آمده بود چشمش را باز نکرده بود.
قلب پدر پر از اندوه بود...
وقتی نوزاد را به دست پسر عمویش دادند
نوزاد چشم باز کرد... و یک خنده...
شاید با زبان بی زبانی محمد(ص) را گفت:
"تنها بودی! آمدم تا از تنها دربیایی..."
میلادش مبارک
***
+
عظمت امیرالمومنین:
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
چه گناهی از این بالاتر
که دل ها را از آسمان و ستاره هایش بگیری
و به زمین و چراغ های مصنوعی اش بدهی...
باز هم معتقدی ادیسون بهشتی است؟؟*
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
بعد از دفن زهرا همه رفتند.
علی به نماز ایستاده بود کنار قبر...
دلم گفت بمانم؛
ماندم.
میخواستم بدانم این چه نمازیست که مولا
بعد از دفن یگانه یاورش میخواند.
از نماز که فارغ شد،
دل به دریا زدم:
_ مولا جان! این چه نمازی بود که خواندید؟!
می شود به من هم بیاموزید؟
_ خداوند در کتابش میفرماید: «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ...»
نماز استعانت بود...
شکسته ام سلمانم...
شکسته ام...
***
پ.ن:
شعور و شور
دو بال پروازند...
تخریب یکی برای بالا بردن و اثبات دیگری
برایم غیر قابل فهم است...
این از شعور این شب هایم:
این هم از شورَش:
دوست داشتن
مسلط شدن بر دیگری
و
عشق
تسلیم کردن خود به دیگری...
پ.ن:
دل را به غیر عشق تو ارباب داده ام
لعنت به قلب بی در و پیکرم حسین...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مست مستم ،
برده هوشم
جام اشکم...
دردها را
گو که امشب
جای دیگر
پر بگیرد...
***