ذکر پنجاه و یکم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

چه کنم؟!

وقتی جز  شما امیدی ندارم،

وقتی جز شما پناهی ندارم؛

حق بده که ناخودآگاه دلم برای حرم امنت

تنگ بشود روز عیدی...

السلام علیک یا امام الرئوف...
دلم لک زده برای مهربانی هایت...


بعدا نوشت:

اولین موی سپید را که  دیدی
یک سلام به حضرت عزرائیل بده؛
اولین هشدار را
بی سر و صدا
تقدیمت کرده است...

ذکر هشتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

خودم را که حساب میکنم؛

تیری میشوم  در قلب مولا...

کارم از تیغ و خار بودن گذشته است...

اما بگذار  این را بگویم:

اگر تیر و تیغ و خار و... هم هستم

بگذار با شما باشم...

فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لامَعَ غَیْرِکُم

که اگر با شما باشم

امیدی به  فلاحم خواهد بود

وَبِکُمْ یُنَفِّسُ الْهَمَّ...

***

پ.ن:
15 خرداد 1342 ، شروع انقلاب ما
روزی که با خون، برای همیشه زنده اش کردیم...
و این درس را از حسین(ع) آموختیم؛
که چراغی که با خون روشن شود
تا ابد روشن خواهد ماند...

بعدا نوشت:
شب شهادت امام موسی کاظم(ع)،
باورم این است که زمین و زمان شکایت دارند
از اینکه دیگر صدای ذکر سجده های طولانی موسی ابن جعفر را نمی شنوند؛

 لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ حَقّاً حَقّاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ اِیماناً وَ تَصْدیقاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ عُبُودِیَّةً وَرِقّاً
 سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ...

ذکر هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

اِذَا رَأیتُ مَولای ذُنُوبِی فَزِعتُ،

وَ اِذَا رَأیتُ کَرَمَکَ طَمِعتُ؛

خوفم از خود و امیدم به توست...

***

پ.ن:
فیلم و عکس های تشییع پیکر امام خمینی(ره) را که میبینم
این مصراع برایم زنده و باورپذیر میشود؛
من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم میرود...
خمینی(ره) روح این انقلاب است؛
السَّلامُ عَلَیکَ یا عَبدُالصّالح، اَلمُطیعُ لله و لِرَسولِه...

ذکر اولین جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

قرار بود در حد خودمان روی زمین خدایی کنیم!!!

یعنی اخلاق خدا را در خودمان متبلور کنیم.

چقدر عمل کردیم به قرارمان؟!

مگر ما «آری گویان» روز الست نیستیم؟!

چقدر بر عهدمان بودیم؟!

این مچ گیری ها، این عیب جویی ها، این تهمت ها

این غیبت ها، این قضاوت ها، این قساوت ها، این سوءظن ها و...

اینها قرارمان بود؟!

خداوند اما اینگونه که  ما با خیلی ها تا میکنیم با ما تا نمی کند

چشم میپوشد...

چشم بپوشیم...

چیزی تا رمضان نمانده...

***

حرف دلی از مرحوم استاد علی صفایی حائری:

*****
پ.ن:

مواظب باشیم.

خاصّه در این ایام انتخابات؛

دینمان را به دنیای دیگران نفروشیم.
و ایضا کسی را انتخاب کنیم که
عزتمان را به دنیای خود و اجانب نفروشد...