مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
و پیر خرابات ما گفت:
ابن ملجم کُشی هنر نیست،
ابن ملجم نَشی هنر است...!
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
چشم نوزاد بسته بود.
از وقتی به دنیا آمده بود چشمش را باز نکرده بود.
قلب پدر پر از اندوه بود...
وقتی نوزاد را به دست پسر عمویش دادند
نوزاد چشم باز کرد... و یک خنده...
شاید با زبان بی زبانی محمد(ص) را گفت:
"تنها بودی! آمدم تا از تنها دربیایی..."
میلادش مبارک
***
+
عظمت امیرالمومنین:
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
بعد از دفن زهرا همه رفتند.
علی به نماز ایستاده بود کنار قبر...
دلم گفت بمانم؛
ماندم.
میخواستم بدانم این چه نمازیست که مولا
بعد از دفن یگانه یاورش میخواند.
از نماز که فارغ شد،
دل به دریا زدم:
_ مولا جان! این چه نمازی بود که خواندید؟!
می شود به من هم بیاموزید؟
_ خداوند در کتابش میفرماید: «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ...»
نماز استعانت بود...
شکسته ام سلمانم...
شکسته ام...
***
پ.ن:
شعور و شور
دو بال پروازند...
تخریب یکی برای بالا بردن و اثبات دیگری
برایم غیر قابل فهم است...
این از شعور این شب هایم:
این هم از شورَش:
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
از علی، زهرا را.
از حسین، عباس را.
بگیر...
حرامیان راه کمر شکستن را خوب میدانند...
پ.ن:
چند روزی نگذشته بود.
به خانه که وارد شد دید فضّــه هم
عزم ترک خانه را کرده...
_ فضّــه! تو هم ما را تنها میگذاری؟
_ مولا جان! زینب را آرام میکنم.
حسین را آرام میکنم.
اما...
حسن...حسن...
***
ایام فاطمیه،
اگر لایق دانستید.
از دعای خیرتان محرومم نکنید...
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
غدیر را که به مسلخ ببری
داستان کربلا را رقم زده ای...
عظمت غدیر را
از عاشورا
باید
فهمید...
زیرا
شکستگی های عاشورا
نشان دهنده ی
درخشش غدیر بود...
درخششی که اگر عاشورا نبود
خاموش میشد...
نور
در
مقابل ظلمت معنا میدهد...
و کوفیان اگر
عاشورا را رقم نمیزدند
نور غدیر
به چشم
نمی آمد...
حق را ز شکست است درخشش به درستی
پیروزی منصور همان بر سرِ دار است...
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
پیشاپیش
عید ولایت،
عید غدیر،
عید اکمال دین
مبارک.
***
خدایا!
حالا دیگر
"خودم"
ماندم
و
خودت...
این "خودم" را هم بگیری
و
فقط خودت بمانی،
تمام است...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
اگر از راه حسین
خوبی ها را
از راه علی
صبر ها را
از راه رضا
مهربانی را
گرفتیم،
بدون شک
هدایت را
باید
از راه هادی بگیریم...
از خدا!
***
میلادش مبارک...
***
پ.ن:
دل بی قرار ما که دستش به حرم هادی نمیرسد
ناخودآگاه
راهی مشهد الرضا میشود...