ذکر یکصد و پنجاه و یکم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

امروز کربلا غزه و هر روز غزه عاشورا...

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله...

ذکر یکصد و نهم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

بعد از دفن زهرا همه رفتند.

علی به نماز ایستاده بود کنار قبر...

دلم گفت بمانم؛

ماندم.

میخواستم بدانم این چه نمازیست که مولا

بعد از دفن یگانه یاورش میخواند.

از نماز که فارغ شد،

دل به دریا زدم:

_ مولا جان! این چه نمازی بود که خواندید؟!
می شود به من هم بیاموزید؟

_ خداوند در کتابش میفرماید:  «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ...»

نماز استعانت بود...

شکسته ام سلمانم...

شکسته ام...

***

پ.ن:

شعور و شور

دو بال پروازند...

تخریب یکی برای بالا بردن و اثبات دیگری

برایم غیر قابل فهم است...

این از شعور این شب هایم:

این هم از شورَش:

ذکر هشتاد و سوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

_ بو کن! بوی سوختنی می آید! من که تمام اجاق ها را خاموش کرده بودم.

_ بگیر بخواب زن! چیزی نیست. بگیر بخواب!

نخوابید...ساعتی بعد آهسته به مطبخ رفت.

دید نوری از تنور به آسمان میتابد...ستاره ای درون تنور میدرخشید...*

*عـمــر سعد، ســر حــسیــن (ع)

را بــه خـــولـــی بـن یزید اصبحی

و حمید بــن مســلــم ازدی سپرد

و بـــه ســوی ابـن زیـــاد فرستاد،

آنـــها شب هنگام به کوفه رسیدند

و درب قـــصــــر را بـــسـته یافتند.

پـــس خولی آنرا به خانــه خود آورد

و آنـــرا زیـــر خــاکستر پنهان کرد...
(کــتـــاب انـــسـاب الــــاشـــراف)

ذکر حسین

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

با ادب و دوزانو روبرویش نشست

زانو به زانو

چشم در چشم.

مهربان نگاهش کرد

با محبت دستی به سرش کشید.

گفت:حالا عزیزم!

و اشک از قلب جوشید...

حسین بلند شد.

بقیه ی جمعیت هم مانده اند؛

باید از تمام مهمانانش پذیرایی کند...

***

ارباب!

عاشقتم یه دل نه صد دل

عاقبت به خیری همینه...

ذکر شصت و هشتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

غدیر را که به مسلخ ببری

داستان کربلا را رقم زده ای...

عظمت غدیر را

از عاشورا

باید

فهمید...

زیرا

شکستگی های عاشورا

نشان دهنده ی

درخشش غدیر بود...

درخششی که اگر عاشورا نبود

خاموش میشد...

نور

در

مقابل ظلمت معنا میدهد...

و کوفیان اگر

عاشورا را رقم نمیزدند

نور غدیر

به چشم

نمی آمد...

حق را ز شکست است درخشش به درستی

پیروزی منصور همان بر سرِ دار است...

ذکر شصت و چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

هر کس که میگوید حسین حج اش را

نیمه کاره رها کرد، اشتباه میگوید.

حسین همان دم که از مکه خارج شد

نیت کرد که مناسکش را عاشقانه به جا آورد.

گواهش هم روز عاشورا؛

قربانی داد،

هروله کرد،

رمی کرد،

حلق کرد،

احرام بست،

طواف کرد،

و...

باید اهل دل بود

تا فهمید که  احدی تا به حال

این چنین مناسک حج عشق را به جا نیاورده است...