مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
و در این تاریکی
در میان غم ها
که میان من و خویش
گشته حائل دنیا...
چشم بگشایی
و یک آن بینی
شده ای بار دگر
زائر قبر رضا...
چه مبارک سحری
و چه فرخنده شبی...
***
انشالله به شرط بقا و توفیق زیارت
دعاگوی دوستان خواهم بود.
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
برای هر کسی،
راهی است
برای رسیدن به خدا.
اما
تمام راه ها
از کرببلا میگذرد...
پ.ن:
بــرای تمام دوستانی که
دلشان برای محرم و صفر
تنگ میشود، هدیه ای از
علـی ابــن موسـی الرضا
دارم:
إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ؛
هروقت،
برای هرچیزی،
برای هر چیزی؛
دلت گرفت،
تنها شدی،
شکسته شدی،
بی پناه شدی؛
برای حسین
اشک بریز...
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
چه کنم؟!
وقتی جز شما امیدی ندارم،
وقتی جز شما پناهی ندارم؛
حق بده که ناخودآگاه دلم برای حرم امنت
تنگ بشود روز عیدی...