مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
قرار بود در حد خودمان روی زمین خدایی کنیم!!!
یعنی اخلاق خدا را در خودمان متبلور کنیم.
چقدر عمل کردیم به قرارمان؟!
مگر ما «آری گویان» روز الست نیستیم؟!
چقدر بر عهدمان بودیم؟!
این مچ گیری ها، این عیب جویی ها، این تهمت ها
این غیبت ها، این قضاوت ها، این قساوت ها، این سوءظن ها و...
اینها قرارمان بود؟!
خداوند اما اینگونه که ما با خیلی ها تا میکنیم با ما تا نمی کند
چشم میپوشد...
چشم بپوشیم...
چیزی تا رمضان نمانده...
***
حرف دلی از مرحوم استاد علی صفایی حائری:
مواظب باشیم.
خاصّه در این ایام انتخابات؛
دینمان را به دنیای دیگران نفروشیم.مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
قرار بود وسیله ها یاری مان کنند برای رفتن
حالا اما، وسیله ها اهدافی شده اند برای ماندن
چه طنز تلخی...
***
سخنانی از مرحوم استاد علی صفایی حائری:
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
نانی که در سفره ی ما گندید و دور افتاد؛
شاید سهم همسایه ای بود که گرسنه سر به بالین گذاشت...
پولی که در حساب ما خاک میخورد؛
شاید سهم جهیزیه ای است که مانع از ازدواج دو جوان شده...
کلمه ای که بر لسان ما جاری نشد؛
شاید رزقِ فکر کسی است که باید از منجلابی بیرون می آمد...
این راه را
مستانه باید رفت...
***
سخنی از استاد علی صفایی حائری: