بسم الله الرحمن الرحیم
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مضطر که باشی
واقعا که تشنه باشی
میخرند...
و الّا بدان
که نه مضطر بوده ای
نه تشنه...
طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند...
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین...
ده روز دیگر تا محرم باقی مانده،
اگر بکوشیم
اگر بفهمیم که این راه را به جز با حسین نمیتوان رفت
آنوقت که تشنه ی حسین شدیم؛
میخردمان.
مگر زهیر عثمانی مذهب را نخرید...
زهیر تشنه ی حسین شد،
و الّا اگر قرار بود به کارنامه و گذشته اش نگاه کنند
زهیر ِ دشمن علی را نمیخریدند...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
پیشاپیش
عید ولایت،
عید غدیر،
عید اکمال دین
مبارک.
***
خدایا!
حالا دیگر
"خودم"
ماندم
و
خودت...
این "خودم" را هم بگیری
و
فقط خودت بمانی،
تمام است...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
تا به حال دیده اید؟!
مریضی که پزشک از او قطع امید میکند،
میگویند فقط برایش دعا کنید.
کارم به جایی رسیده که
فکر میکنم
خدا
به فرشتگانش میگوید:
دیگر امیدی به "این" {حتی دیگر نمیگوید "او"} نیست،
فقط برایش دعا کنید...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
شنیده ای؟!
اول گریه کن ِ
حسین ابن علی
شمر بود!
درست همان زمان
که
داشت
سر حسین را جدا میکرد...
***
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
امروز باید
عرفه را
به نیت مسلم این عقیل خواند؛
شاید همان لحظه هایی که حسین
دعای بندگی را بر لب زمزمه میکرد
مسلم
شهید ِ بی صفتی
کوفیان شد...
امروز روز شهادت مسلم ابن عقیل
س ف ی ر ع ش ق ی
که
تکه تکه اش
بازیچه ی دست کوفیان شد...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
بحث برهان و یقین و اثبات نیست.
بحث نیاز است.
من حتی به قدر یک لیوان آب هم
به خدا نیاز پیدا نکرده ام
تا
در پی رفع تشنگی ام به سویش بدوم.
قدر یک لیوان آب...
***
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
چهل روز مانده تا محرم ارباب...
زهیر عثمانی را
در همین چهل روز باقی مانده
خرید و برد
و
تا
خدا
رساند...
ارباب!
امسال
میشود
نوبت
من
شود؟!
***
***
پ .ن :
هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله
هر که دارد سر همراهى ما، بسم الله...
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
ما غرورمان را
روی شانه هایمان گذاشته ایم؛
این بار سنگینی است و
کمرمان را خم کرده .
ای کاش
غرورمان را
زیر پایمان میگذاشتیم؛
اگر میشد
خیلی بالا میرفتیم...
***