ذکر هشتاد و هشتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

مـن از ایـن بند

نخواهـم به در

آمد همه عـمر

بنــد پـایی که

بـدست تو بود

تاج سر است

***

نمیدانم چرا

حس میکنم

این تک بیت، زبان حال

جُون

غلام سیاه چهره ی 

حسین است؛

همان لحظه که

ارباب آزادش کرد

تا برود.

اما ماند و

رو سپید شد...

ذکر هشتاد و هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

نمیدانم

که با سه ساله ی حسین چه کردند

که زن غساله تا بدنش را دید

پا به فرار گذاشت...

نمیدانم...

***

ذکر هشتاد و ششم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

خیلی درد دارد

سری به روی نیزه ها

قرآن بخواند

فقط برای آنکه ثابت کند

او و اهلش "مسلمان" هستند...

نه کافر...

نه خارج شده از دین رسول خدا...

خیلی درد دارد

***

ذکر هشتاد و چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

      باد پیغام سر بـــابـــا را
                    به دل دخــت رساند؛
                                         عــمــه مان حیران شد...
 

برگرفته از:
باد پیغام لب دریا را
به دل کوه رساند
آسمان ابری شد

(شعری از سعید حدادیان)

ذکر هشتاد و سوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

_ بو کن! بوی سوختنی می آید! من که تمام اجاق ها را خاموش کرده بودم.

_ بگیر بخواب زن! چیزی نیست. بگیر بخواب!

نخوابید...ساعتی بعد آهسته به مطبخ رفت.

دید نوری از تنور به آسمان میتابد...ستاره ای درون تنور میدرخشید...*

*عـمــر سعد، ســر حــسیــن (ع)

را بــه خـــولـــی بـن یزید اصبحی

و حمید بــن مســلــم ازدی سپرد

و بـــه ســوی ابـن زیـــاد فرستاد،

آنـــها شب هنگام به کوفه رسیدند

و درب قـــصــــر را بـــسـته یافتند.

پـــس خولی آنرا به خانــه خود آورد

و آنـــرا زیـــر خــاکستر پنهان کرد...
(کــتـــاب انـــسـاب الــــاشـــراف)

ذکر هشتاد و دوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

حسین

علی اکبر

را

سمت کوفیان فرستاد،

اما

کوفیان

چندساعته

علی اکسر

تحویل حسین

دادند...

ذکر هشتاد و یکم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

_ عمه زینب!

_ جانم عزیزم!

_ بابام کجاست؟!

_ عزیزکم! بابات رفته پیش ِ خدا...

_ عمه!

_ جانم...

_ خونه ی خدا بالای نیزه هاست!؟

_ ...

***

پ.ن:

این شب ها

دائم و ناخودآگاه، زیر لب، این یک جمله را زمزمه میکنم:

امان از دل زینب!

ذکر هفتاد و نهم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

حسین پای ما،

 و ما

روی سینه ی حسین

ایستاده ایم...

***

ذکر حسین

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

با ادب و دوزانو روبرویش نشست

زانو به زانو

چشم در چشم.

مهربان نگاهش کرد

با محبت دستی به سرش کشید.

گفت:حالا عزیزم!

و اشک از قلب جوشید...

حسین بلند شد.

بقیه ی جمعیت هم مانده اند؛

باید از تمام مهمانانش پذیرایی کند...

***

ارباب!

عاشقتم یه دل نه صد دل

عاقبت به خیری همینه...

ذکر هفتاد و هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

یا جَابِرَ اَلْعَظْمِ اَلْکَسِیرِ...

خودت جبران کن

شکستگی ها را ...

***

السلام علیک یا اباعبدالله

حسین جان!

محرم امسال هم آمد...

امسال عجیب حال و هوای آغوشت را کرده ام حسین...

آغوش باز کن حسین جان

دلم شانه ی گرمت را میخواهد که تا جان دارم...

راستی ارباب!

بس است مرا!

امسال پای روضه علی اکبر تمام کن کار مرا...

نمیشود؟!!!

***