بسم الله الرحمن الرحیم
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
مَن کانَ ِلله، کانَ اللُه لَه
گاهی اوقات هم به جای این سوال که چند سالمان است
باید به این سوال پاسخ دهیم:
چقدرمان است؟!!!
کانّه فرض کن تو را در کفه ی ترازویی نهاده اند
در کفه ی دیگر چه بگذارند که هم وزن شود؟!
میشود جواب سوال بالا .
گاهی اوقات به اندازه ی یک نگاه، یک لبخند، یک به به شنیدن
یک امکان(ماشین و موبایل و پول و...)، یک آفرین شنیدن و...
خودمان را کوچک میکنیم. خودمان را هم وزن میکنیم.
چقدر کوچکیم گاهی اوقات...
خوشا آنان که تمام هستی با این عظمتش هم وزنشان نمیشود
همان هایی که مصداق «وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ»
هستند...
***
سخنی از مرحوم استاد صفایی حائری: