ذکر شب های قدر

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

این شب ها

فقط به این فکر میکنم،

اگر او نبود

من چه باید میکردم...

سخت ترین شب های زندگی من شب های قدر است!

همین که حساب لطف های بی نهایت او به ذهنم می آید و

بی مهری های بی پایان من

اتش شرمی به جانم می افتد که تا

مغز استخوان هایم میسوزد...

خدایا!

امسال میشود

که گاه ظهورش را ببینم؟!

امسال میشود بیامرزی

و ببری؟!

امسال میشود

ببینم که در دامن مهدی زهرا جان میدهم؟!

امسال میشود که غرق به خون و

بی سر،

باسر به دیدار حسینت بشتابم؟!

خدایا مرگ در بستر ننگ است برای نوکری که

اربابش حسین است.

خدایا مرگ در بستر

جر خجالت برابر مادرش فاطمه ی زهرا برای ما چیزی ندارد!

خدایا...

به حق خون سرخ علی که بر صورتش گل انداخت...

بیامرز و ببر...

***

چند کلیپ از کلیپ های گذشته را برای این چند شب

گلچین کردم.

خرج هرکدام هم یک صلوات برای تعجیل در فرج مولاست...

امسال دعاهایمان را نذر مهدی زهرا کنیم...

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

پ.ن:
اگر یادتان ماند،
دعا برای بنده ی حقیر هم فراموش نشود.
به راستی که محتاج دعای شما هستم؛
شده با یک صلوات که ذکر اعظم است...

ذکر نهمین جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

چندین سال پیش..

برای گرفتن عکس با یکی  از

شخصیت های مشهور

پشت در اتاقش ایستادیم تا طرف

بخوابد، از خواب بیدار شود و گلویی تازه کند و

از اتاق بیرون بیاید و ما دنبالش راه بیفتیم و

بعد از کلی منت کشیدن

طرف راضی شود که با ما عکس بیاندازد.

بعدش یکی از آن دوروبری های شخصیت مورد نظر برگردد و به ما بگوید که

اگر اینقدر که منتظر فلانی بودید، منتظر امام زمان می بودید

حتما ظهور میکرد...

***

آری آقا جان!

مشکل من آنجاست که به اندازه ی

یک شخصیتی که در میان مردم شهرت دارد

تو را که در بین آسمانیان شهرت داری

به حساب نمی آورم...

چقدر پستی و دنائت میخواهد این "من" بودن...

مولا جان!

خودت دستی برآر و این "من" را عوض کن...

یا صاحب الزمان...

***

ذکر چهل و هفتم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

اقتباس اول از سریال مادرانه:

خدا: بمون پیش من!

من: من نمیخوام پیش تو بمونم!!!

خدا: اما من دوستت دارم...

من: ولی من اصلا دوستت ندارم...

خدا چند لحظه به صورتم خیره میشود و بعد کنار میکشد.

خدا: برو! برو هرجا که فکر میکنی بیشتر از من دوستت دارند...

اما هر وقت فکر کردی که کسی دوستت نداره و تنها موندی برگرد پیش خودم.

من هم دوان دوان  میدوم و در آغوش شیطان جای میگیرم...

***

خدایا!

خداوکیلی!!! الان که چند شب به شب قدر باقی مانده است

بیا و به رویم نیاور این سکانس تکراری زندگی ام را  که

هر روز،

هر ساعت،

هر دقیقه،

هر ثانیه

تکرارش کردم...

خدایا!

من به پذیرش عذرم  توسط تو محتاجم...

اگر قبول نکنی پناهی ندارم...

***

***
بعدا نوشت:

خدایا!
به خودت قسم که هر وقت این ظلمی که به تو کردم
جلوی چشمم می آید
از شرم و خجالت آب میشوم...
خدایا شرم دارد من را میکشد...
خدایا!
آتش حسرت و شرم بیچاره ام کرده...
خدایا!
من شرمنده و شکسته برگشته ام...
جنس بنجل و شکسته میخری؟!
امشب یک دل سیاه و شکسته آورده ام برایت...
به من گفته اند جز تو خریداری نیست این دل را...

ذکر چهل و ششم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

خدایا!

اگر همه ی عالم، روی از من برگردانند،

سخت است،

شکستگی دارد،

دلگیری دارد،
اما،

باکی نیست،

تو روی برنگردانی!؟

تو  اگر دست رد به سینه ی ما بزنی

ما از دست میرویم ها!

خدایا!

به ضعف و جهل و شکستگی  ما رحم کن.

***

این دل را دریاب

ای

دلربا دادار...

***

پ.ن:
امروز روز ولادت کریم اهل بیت
حضرت مجتبی
است.
عیدیمان را جز از دست
حضرت صدیقه نگیریم ها...
خوب گدایی کنیم.
این خاندان به آنانی که نخواسته اند و دشمنی کرده اند، بخشیده اند...
جز از مادر عیدی گرفتن،
باختن است؛
به مولا امیر المومنین قسم...

ذکر چهل و پنجم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

تا به حال به این فکر کرده اید

که چرا ما در شرایط متفاوت

حالت های  متفاوت داریم؟!

کمی عمیق شویم، میفهمیم

که اینطور بودن خیلی نامردی است.

مثلا وقتی دنیا به کاممان است خیلی خدا را دوست داریم

و قربان صدقه اش میرویم.

اما

تا  اینکه  کمی سخت میگذرد برایمان

از او روی میگیریم و "خدایا چرا من؟" می گوییم.

کسی نیست بِمان بگوید:

با معرفت!

چرا تا دیروز که جیبت پر بود، تنت سالم بود و... نمیگفتی

"خدایا چرا من؟"

حالا که جیبت خالی شده و تنت بیمار شده و...

میگویی "خدایا چرا من؟".

این دورویی ما در  روابطمان با او

خیلی  بی آبرویی میخواهد.

خیلی نامردیم

خیلی بی معرفتیم...

ما خدا را تا جایی دوست داریم که

جیبمان را پُر کند

و شرایط را آسان کند...

اگر غیر از این شود طلبکار میشویم...

***

ذکر چهل و چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

گاهی که در شهر از میان مردم عبور میکنم و

مثلا خودم را خیلی بهتر از بقیه میدانم و

به حال و روز اعتقاد مردم تاسف میخورم و زیر لب "نچ نچ" کنان رد میشوم،

به این فکر میکنم که چه خوب میشد که

بروم کنج  روستایی و مشغول به خودم باشم و

با عرق جبین و کدّ یمین!!! پول حلال و طییب به دست بیاورم و

 سالم زندگی کنم و...

خیلی مضحک است؛

اولش اینکه که فکر میکنم من از آن بدحجابی که  از کنارم میگذرم

خیلی بهترم و نزد خدا آبرودارترم...

دومش اینکه فکر میکنم اگر جور و پلاس را بردارم و  فرار کنم

همه چیز  خوب و خرم میشود...

خدایا!

در موردِ مورد اول که امروز

در ظل گرما!!! با نشان دادن آن دختر بدحجاب

که از کیفش یک چادر نماز درآورد و

در سایه ای مشغول نماز اول وقت شد

حالی ام کردی من پست تر از این  حرفا هستم

که بخواهم پیش تو آبرودارتر باشم.

خیلی ممنون که حالی ام کردی...

اما در موردِ مورد دوم

که فکر میکنم خیلی ها به این چیزی که من فکر کرده ام شاید

حداقل یک بار فکر کرده باشند؛{چقدر فکر تو فکر شد :) }

این  را عین ترس و جبن میدانم!!!

اینکه از باطل فرار کنی و

به خیال خودت تا سال های سال در روستایی

زندگی کنی و کسی با تو کار نداشته باشد...

زهی خیال باطل که  اگر تو از باطل  فرار کنی،

باطل هم از تو فرار کند...

زهی خیال باطل...

***

ذکر چهل و سوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

اگر میخواهی بزرگی و کوچکی کسی را بسنجی،

به دردهایش بنگر؛

بنگر که از چه چیزهایی ناله میزند،

از کدامین دردها به ستوه می آید،

چگونه موج بر می دارد...

اینها اولش برای این است که خودت را هم

با این معیارها بسنجی...

اندازه ی هرکس به اندازه ی دردهای اوست...

مطمئن باش...

***

خودم را که حساب میکنم

که با یک حرف، با یک نیشخند، با یک تمسخر

با یک بی احترامی، بایک خیال!!! و...

چنان موج برمیدارم که زندگی عادی ام مختل میشود میفهمم که

چقدر دورم...

حال اوضاع بدتر از این هم میشود

وقتی میفهمی که میزان علی(ع) است...

***

فکر کن یک روز میرسد که دردهای علی(ع) را یک کفه ی ترازو بگذارند

دردهای ما را یک طرف...

چقدر ذلت میکشیم؟!

چقدر خجالت میکشیم؟!

***

این شب ها شب سنجش ها و مقایسه هاست.

دردهایمان، دلبستگی هایمان، تکیه گاه هایمان، پناه و ماواهایمان،

دلخوشی هایمان و...

را مقایسه کنیم با

میزان...

***

ذکر چهل و دوم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

حسرت،

حسرت،

حسرت؛

سوزاننده ترین آتش،

سخت ترین عذاب ها.

چه کنم با این حسرت دوری از تو...

خدایا!

این آتش حسرت فقط با همنشینی با تو

آرام میگیرد...

«یَا جَلِیسَ الذّاکِرینَ»

امشب بیا و همنشین من باش.

امشب خیلی هوایت را کرده ام...

***

ذکر هشتمین جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

دلم  همیشه پیش توست؛

اما

لحظه هایی که احساس بی پناهی میکنم

بیشتر احساس دل تنگی دارم!

سلطان این دل تویی.

ای هشتمین ذکر خدا!

ای هشتمین ذکر جمعه ی من؛

یا علی ابن موسی الرضا...

***

ذکر چهل و یکم

بسم الله الرحمن الرحیم

مَن کانَ  ِلله، کانَ اللُه لَه

خدایا!

خیلی

آقایی!!!

همین که مثل هیچ کس نیستی،

و هیچ کس هم مثل تو نیست.

همین که مثل خیلی ها نیستی

و خیلی ها شبیه تو نیستند.

همین برایم کافی است...

حقا که

جز تو را در دل جای دادن

ظلم بزرگی است...

نه به تو

که به  دل...

***